Dlaczego warto przyjechać do Namibii w porze zielonej (deszczowej)?
Przede wszystkim dużo słońca, co za tym idzie potrzebnej nam witaminy D. W południe słońce świeci niemal w zenicie. Kiedy w Polsce, Stratocumulusy tygodniami spowijają niebo nad Polską zasłaniając słońce.
Styczen to w Namibii jest pełnia lata i przypadająca na ten okres pora deszczowa. Namibia w styczniu to feeria barw, świateł i dźwięków. W ciągu dnia nad rozległymi przestrzeniami widać formujące się chmury burzowe. Gdy są one już wystarczająco za ciężkie, a niebo przybiera barwę granatową, to spadają z nich nawalne deszcze. Koryta wyschniętych rzek wypełniają się wartko płynącą wodą o kolorze ciemno czerwonym. Barwa wody pochodzi od koloru niesionego osadu, którym jest gleba laterytowa. Na drzewach pojawiają się soczysto zielone liście. O zmierzchu słychać dźwięki, wydawać by się mogło, wszechobecnych cykad i wikłaczy. Przy drogach widać mnóstwo pasących się zwierząt. Zarówno tych domowych – w postaci kóz, krów i osłów, jak i dzikich – takich jak oryksy, żyrafy, spring boki czy guźce.
W nocy niebo nad Namibią różni się znacznie od tego nad Polską. Dobrze nam znane gwiazdozbiory (np. Oriona, Lwa, Bliźniąt, Perseusz itd.) z naszej półkuli widoczne są odwrócone do góry nogami. Niebo oglądane z południowej półkuli Ziemi przedstawia się wprost wspaniale. Z dziesięciu najjaśniejszych gwiazd w pozycji dogodnej do obserwacji znajduje się aż siedem. Szczególną osobliwością nieba południowego są Krzyż Południa, symbol południowej półkuli, oraz Obłoki Magellana. Blask tych ostatnich jest tak jasny, że widać je nawet podczas pełni Księżyca.
Na koniec najważniejszy atut. Styczeń to okres poza sezonem. W miejscach takich jak Dead Vlei czy Spitzkoppe możemy w spokoju i ciszy, unikając międzyzdrojskich tłumów, kontemplować i podziwiać piękno oraz majestatyczność tych miejsc. Czasem jakaś Chinka wejdzie nam w kadr, ale cóż możemy wtedy zrobić, ona też jest tutaj w tym samym celu. Trochę cierpliwości i za chwilę znów kadr będzie wolny.
