Nieodłączną częścią świadomości społecznej są stereotypy, które funkcjonują w niej w oparciu o fałszywą wiedzę o świecie. Są one utrwalane przez tradycję i nie ulegają zmianom. Ofiarą jednego ze stereotypów jest struś (Struthio camelus), który rzekomo w chwili zagrożenia chowa łeb w piasek.
Przypuszczalnie myśląc, że jeżeli nie widzi zagrożenia, to również sam nie jest widziany. Trudno o bardziej niedorzeczne twierdzenie, że w chwili zagrożenia największy ptak świata, żyjący w świecie pełnym drapieżników, nie korzysta z broni, w którą wyposażyła go ewolucja.
Należący do rodziny bezgrzebieniowców i kusaczy struś
Jest budzącym grozę ptakiem i jest daleko od tego by stać się łatwą zdobyczą. Jednym kopnięciem swoich ogromnych nóg może złamać kość.
Inną zabójczą bronią strusia jest większy z dwóch pazurów, którego uderzenie może wypruć trzewia napastnikowi. Jednak najsilniejszą bronią strusia jest jego prędkość, którą może rozwinąć w chwili zagrożenia. Struś jest najszybszym dwunożnym zwierzęciem na świecie potrafi biec z prędkością ponad 65km/h na krótkim, a 50km/h na długim dystansie, a wszystko dzięki ogromnym mięśniom ud, Długim i smukłym kończynom, elastycznym ścięgnom i ogromnemu pazurowi dzięki któremu struś utrzymuje lepszą przyczepność z gruntem.
Faktycznie, strusie często trzymają swoją głowę przy ziemi, lecz nie w niej. Robią to wyłącznie by pożywiać się roślinami i by doglądać gniazda.
Szyja strusia składająca się z 17 kręgów szyjnych. Szyja człowieka dla porównania z 7.
Dlatego jest znakomicie przystosowana do nieustannego opuszczania i podnoszenia głowy. Oczy strusia są wieksze od oczów słonia A jego wielkie oczy, które są większe od oczów słonia pozwalają na zachowanie czujności.
Zadziwiająca jest strategia, którą podejmują strusie, zapewniająca im sukces reprodukcyjny.
Oboje rodziców zmienia się w opiece nad gniazdem. Samiec zwykle opiekuje się gniazdem w nocy, a samica w ciągu dnia. Zachowanie samca wobec konkurentów, którzy pojawią się w jego zasięgu wzroku, jest zdecydowane. Zaalarmowany widokiem zalotników samiec jest w stanie gotowości i gdy tylko próbują się zbliżyć natychmiast są przepędzani. O ile zachowanie wobec samców jest łatwe do przewidzenia, to zachowanie pary wobec odwiedzających gniazdo samic jest zaskakujące. Gdy inne samice podchodzą do gniazda, to gniazdująca samica wstaje i odsuwa się na bok. Pozwalając odwiedzającej samicy na złożenie jaj. Według badań naukowych gniazdująca samica jest biologiczną matką tylko dla połowy z około 20 jaj, które jest w stanie wysiedzieć. Posiadanie większej ilości piskląt sprawia, że jest większe prawdopodobieństwo na dochowanie własnego potomstwa.