Czy wiesz że
Dość powszechnie występujący w Afryce południowej ptak, należący do rodziny dzioborożcowych, toko czerwonolicy (Tockus leucomelas) jest często nazywany latającym bananem. Przydomek ten wziął się od kształtu jego żółtego i zakrzywionego jak banan dzioba. Toko ma biało-czarne upierzenie, białe lub biało-szare występuje na piersi i głowie, natomiast barwy czarnej są lotki i sterówki, czyli wydłużone pióra skrzydeł i ogona, oraz szeroki pas na głowie. Na skrzydłach nadlotki, czyli pióra przykrywające lotki są barwy szarej z czarnymi brzegami, co sprawia wrażenie jak gdyby ptak był pokryty łuskami. Wokół żółtej tęczówki oka i u nasady dzioba ptak ma czerwoną i nieopierzoną skórę.
Toko jest ptakiem o średniej wielkości, o długości do 60 cm i rozpiętości skrzydeł od 180 do 215 cm. Ptaki z tego gatunku cechuje silny terytorializm. Para broni swojego terytorium, przed wtargnięciem innych osobników jego gatunku, poprzez głośne gdakanie, którego częstotliwość i głośność wzrastają. W punkcie kulminacyjnym para zgodnie rozpościera skrzydła i ogon oraz pochyla dziób próbując tym samym zastraszyć intruza swoją wojowniczą pozą.
Zwykle toko poszukuje pożywienia na ziemi, po której się porusza podskakując. Ptak jest wszystkożerny, jego menu jest równie długie jak karta dań w restauracji przed kuchennymi rewolucjami. Toko żywią się nasionami i owocami. W jego jadłospisie są bezkręgowce i małe kręgowce wśród których można znaleźć owady, pająki, skorpiony, żaby, pisklęta ptaków, kameleony, a nawet węże. Te ostatnie zabija uderzając nimi o twardą powierzchnię.
Równie interesujące jest ich zachowanie podczas cyklu rozrodczego. Toko są monogamiczne i gdy już się dobiorą w pary, to samiec będzie karmić samicę przez około miesiąca przynosząc jej różne wiktuały. Jak widać powiedzenie „przez żołądek do serca” również w świecie zwierząt ma uzasadnienie. Następnie para szuka drzewa z otworem, zwykle skierowanym w kierunku północno-wschodnim, gdzie założą gniazdo. Samica wchodzi do gniazda, w którym pozostanie przez okres 50 dni. Otwór gniazda zalepi mieszaniną błota i śliny pozostawiając jedynie wąską szczelinę, przez którą samiec będzie ją karmić oraz pisklę po wykluciu do czasu, aż będą mogli opuścić gniazdo.
Niestety w ostatnich latach ornitolodzy zauważyli spadek liczebności tych ptaków. Globalne ocieplenie pogarsza surowe warunki związane z suchym środowiskiem, w którym żyją ptaki, przez wzrost średniej dobowej temperatury oraz większą częstotliwość występowania zjawisk fali upałów i suszy. Pogarszające się warunki mają wpływ na występowanie zjawisk wyższej śmiertelności wśród zwierząt i niepowodzeń rozrodczych (utrata wagi z powodu mniejszej dostępności pokarmowej, mniejsze rozmiary jajek i szponów piskląt).