ZOBACZ GDZIE ZIMUJA BOCIANY

Wokół likaonów (Lycaon pictus)

07/06/2020

Wokół likaonów (Lycaon pictus) jest sporo oczerniających je mitów. Należące do rodziny psowatych likaony uważano za zwierzęta zdolne do zabicia człowieka; praktykujące kanibalizm; zabijające dla przyjemności w sposób brutalny przedłużający cierpienia ofiary. Wierzenia te doprowadziły likaony do bezlitosnych prześladowań przez człowieka i zepchnięcia ich na skraj wyginięcia. Nawet strażnicy w parkach narodowych do późnych lat 70. rutynowo zabijali napotkane likaony. W rezultacie ich liczebność spadła do zaledwie 5000 osobników i jest porównywalna z liczebnością nosorożca czarnego, jednakże sytuacji w jakiej się znalazły nie nadano takiego rozgłosu, jak to ma miejsce w przypadku nosorożców.

Likaony bardzo rozwinęły etykietę stadną. W większości sfor tylko jedna samica i jeden samiec mogą mieć potomstwo, którym pomagają się opiekować inne dorosłe osobniki, również dzieląc się z nimi jedzeniem. Wymóg dzielenia się z młodymi pożywieniem jest prawdopodobnie głównym powodem posiadania potomstwa tylko przez jedną samicę w sforze. Sfora likaonów, przeciwieństwie do wilków, zarówno poluje, jak i posila się w ciszy. Zwykle podczas polowań na czele sfory znajduje się niższy w hierarchii osobnik. W przypadku udanego polowania ma przywilej posilania się jako pierwszy – do czasu aż pozostali członkowie sfory nie nadbiegną.